Zijn jouw batterijen ook leeg?

EXTRA TIME

“Mijn hartje is een batterij die om de zoveel tijd opgeladen moet worden”, zegt Zinny, het personage uit mijn kinderboek ‘Zonder Zinny’. Zo voelt het ook voor mezelf een beetje aan. Doe je iets met je hart, dan is tijd relatief. Dien je jezelf moed in te spreken om aan die ene taak te beginnen dan wegen de minuten zwaar door.

Zelf draag ik in mijn vrije tijd nooit een horloge. Stiekem omdat ik dan denk dat er helemaal geen limiet staat op mooie momenten. Het gevoel van tijdloosheid, heerlijk!

Je leven indelen volgens tijd is eigenlijk oneerlijk. Je drukke job en andere noodzakelijke activiteiten eisen al je tijd en ook energie op. Wanneer je dan niet zelf het heft in eigen handen neemt, kan je in een negatieve spiraal terechtkomen. Maar net als een batterij hebben wij ook een positieve en negatieve kant nodig om te kunnen functioneren, om energie te krijgen en te geven. Sinds ik voltijds aan het werk ben als notarisklerk heb ik ontdekt welke zaken plusjes zijn voor ‘mijn batterij’ en welke dingen een grote min vormen.

De eerste weken leefde ik op automatische piloot. Werken, eten, slapen. Werken, thuis komen lunchen, een powernapje van 20 minuten, werken, eten slapen. Mijn enige ontspanning was eigenlijk sociale media. Daarmee kon ik mijn gedachten volledig blokkeren. Toch had ik het gevoel dat ik maar rond bleef vliegen. Na weken werken was ik precies nog altijd niet geland…

Met een blad papier op mijn schoot besloot ik op een zondag om er iets aan te veranderen. Ik dacht na over mijn energiegevers en mijn energienemers. Even moest ik heel eerlijk zijn met mezelf. Die sociale media nam al mijn energie van me af, het was mijn minnetje van de batterij. Tot mijn verbazing kon ik op de pluskant veel meer neerpennen: schrijven, tekenen, wandelen, yoga, …

Toegegeven, het ombuigen van mijn batterijgebruik was in het begin even moeilijk. Gelukkig ging het al snel beter. En wat was het zalig om stilletjes weer tot mezelf te komen, te herbronnen. Tuurlijk check ik Facebook en Instagram nog, maar dan als dessertje na een positieve activiteit. Zo maakte ik onlangs een wondermooie avondwandeling. Tijdens het wandelen nam ik enkele foto’s en mijn creativiteit werd geprikkeld. Eenmaal terug thuis schreef ik een korte poëzietekst neer. Foto’s werden bewerkt en zo konden mij Facebookvrienden samen met mij nagenieten van de wandeling. Ik nam de tijd om mijn batterij positief op te laden, kreeg energie en gaf het vervolgens aan anderen. Hoe mooi kan het zijn?

Mille