Wijsheid die empathie geeft

eigen-WIJS-heid

Ik zit in mijn tuin, in een comfortabele zetel tussen mijn plantjes en mijn bloemen met een aangename temperatuur van ongeveer 25 gr.  In de schaduw weliswaar, want in de zon zitten, nu rond de middag, is al vlug te heet voor mij.
Het is goed om even de zon te voelen op mijn gezicht en op mijn lijf, maar ik voel ze branden. Zeker het voorjaarszonnetje doet haar werk.

Goed, we moeten het hebben in deze blog over eigen-WIJSHEID, het thema voor deze maand.
Wat betekent het eigenlijk, niet de eigenwijsheid die met koppigheid te maken heeft, maar de wijsheid die ik geleerd heb uit alles wat ik gelezen, gehoord heb, over nagedacht. De lessen die me het leven gegeven heeft, zoals het spreekwoord zegt: ‘Door schaamte en schande leer je’, en het leven brengt op tijd en stond wat schade en schande mee.
De schade die het kan aanrichten op vlak van onze gezondheid, waarover de meeste van ons allemaal kunnen meespreken, zowel op lichamelijk, psychisch als emotioneel of mentaal vlak.
Maar dat heeft ons misschien geleerd dat we soms moeten buigen, zoals het riet dat met de wind meebuigt om niet te breken.
Of aanvaarding van het ziekteproces of genezingsproces, of het loslaten van wat we hebben of gehad hebben.
Dit laatste ‘loslaten’ is misschien wel één van het moeilijkste dingen in het leven.
Ik heb ontdekt dat het Boeddhisme ons daar veel in kan leren, evenals vele godsdiensten en filosofieën ons wijsheid kunnen bijbrengen.

Vele spreekwoorden en gezegden, bevatten vaak veel wijsheid en vinden vaak kun oorsprong in de Bijbel of andere wijze overleveringen.
Het leven is iets mysterieus en kan ons vele lessen leren. Het doet ons groeien en geeft ons kansen. Maar het kan natuurlijk ook genadeloos hard toeslaan en ons geluk, of althans zaken of mensen afnemen die ons gelukkig maken.
En hoe meer zaken en mensen we ‘bezitten’ hoe kwetsbaarder we zijn natuurlijk.
Het woord ‘bezitten’ is relatief, niets bezitten we. We maken het ons wel wijs en het geeft ons een goed gevoel, om te kunnen zeggen : mijn huis, mijn man, mijn vrouw, mijn auto etc……maar alles is tijdelijk en uiteindelijk bezitten we niks echt. Misschien is onze ‘ziel’ het enige wat overblijft. De rest is vergankelijk.

Of ‘liefhebben’, nog zo een groot thema, we denken lief te hebben, maar die laat zich ook niet bezitten, die kan komen en gaan in het leven, soms blijft ze.

In het boekje, ‘De kleine prins’ van Saint Exupery, een juweeltje van poëzie en wijsheid, heb ik geleerd dat als je een bloem liefhebt, dan pluk je ze niet, maar dan geef je ze water en draag je er zorg voor.
Een mens heeft de neiging om te plukken ‘bezitten’ wat hij liefheeft, maar dit heeft weinig met liefde te maken, maar alles met het verrijken van jezelf. Het strelen van ons ego.
Dat ego is net de grote vijand in ons leven, het wil macht en bezit en aanzien etc..ten koste van onze gezondheid of ten koste van de andere.

Eigen-wijsheid, wijsheid die ik me eigen gemaakt heb en die me helpt een beter mens te zijn, die mijn ego in bedwang houdt, en me leert echt lief te hebben.
Die wijsheid geeft me empathie, die me recht houdt in moeilijke tijden. Eigen-WIJSHEID hebben we nodig om het leven op een positieve manier te beleven en zo een mate van geluk te vinden.
Ik wens jullie allen, hier en nu, ‘eigen-Wijsheid’ die een inspiratie en kracht mag zijn in elk van jullie leven.

Jos