Dit blogjaar is al enkele maanden bezig, met pareltjes van bijdragen van andere deelnemers, met elke maand een ander thema.
Ik mag deze maand juli de spits afbijten met als thema 100% passie.
100% Passie; dat roept vragen op
Gaat dat over hobby’s? Gaat dat over een land of plaats of persoon? Gepassioneerd boos worden over iets? Ik houd het hier graag bij positieve dingen.
In de eerste plaats is dat schrijven.
Ik probeer alle genres en vormen. Van gedichten over ware dagboekverhalen, korte verhalen, dromen, losweg schrijven zonder doel, onderweg-schrijven, voor deze blog, voor een ander doel, …
… en daarbij lezen. Al lees ik niet snel, alles wat ik lees, is door iemand geschreven.
En dat is een fijne gedachte voor een eenzaat als ik. Zeker na het pandemiescenario – ik kom er heel traag weer uit – is dit een heel welkome passie.
Misschien kan ik dit het best illustreren aan de hand van enkele voorbeelden.
Voor Melanoompuntjes:
Dat is een boekje van de patiëntenvereniging Melanoompunt, een vzw die zich inzet voor melanoompatiënten en hun naasten. Het boekje verschijnt vier keer per jaar.
Daar help ik mee aan verzamelen van verhalen, getuigenissen, gedichten, verslagen allerlei activiteiten bijv. ontmoetingsdagen en studies.
We zijn met vijf om het boekje te vormen en te kneden tot wat het wordt. Elk boekje is een ervaring, zweten en steeds opnieuw nalezen. Plezier scheppen in een schikking op een pagina die klopt, voldoende variatie in thema’s aanbrengen, etc … Bij wijze van voorbeeld: onze zevende editie, die net van de pers rolde: Melanoompuntjes7.
Voor familiefeestjes, kaartjes, andere aandenken…
Op verjaardags- en andere wenskaarten probeer ik een persoonlijke wens te zetten, een korte zin of deel van een zin, een half epistel, … omdat ik inspiratie had. Een liedje, een speech, nog een liedje … soms gebeurt het zelfs dat ik een liedjestekst probeer te schrijven voor iemand ook al weet ik nog niet of er een feestje van komt. (broer … ?)
Maar in juni had ik met mijn zussen en één broer een tof liedje in elkaar gebokst om te zingen voor ons nichtje dat dertig werd. En we kregen applaus. Soms is een eenvoudig ritme en vrolijk deuntje de aanzet tot iets unieks. (het deuntje was ‘bibbediebabbedieboe’ uit de tekenfilm Assepoester).

Voor wie even verder terug moet kijken naar zijn/haar jeugd; we hadden een versie van de Cocktail Trio gebruikt, dat herinnerde ik me nog van mijn kinderjaren van een elpee met liedjes van Walt Disney.
Hier kan u het liedje van weleer horen: https://www.youtube.com/watch?v=k5i7TDvze0Y&t=13s .
Bloggen
Ik ga jullie niet al te veel vervelen met alles wat ik erop zet. Ik heb er nu twee (een betalend en de andere zit helaas, vol reclamevervuiling).
De eerste heb ik al enkele jaren en daar vertel ik vooral over mijn leven in stukjes, bijvoorbeeld zoals de laatste niet zo prettige ervaring op de spoeddienst. Woordenrijk is een blog die ik in mei ben opgestart en daar probeer ik vooral mijn gedichten en andere dingen in te verwerken, alsook dingen die ik over schrijven lees. Een andere luik is het voorstellen van boeken die ik gelezen heb en mijn amateuristische kijk op het boek.
Wilde en andere passies op een gedeelde tweede plaats.
Schrijven is niet mijn enige passie. Ik heb er nog. De meeste hebben vooral met andere mensen te maken. Wat is er op sociaal vlak fijner dan mensen ontmoeten die dezelfde passie hebben? Griekse muziek bijvoorbeeld (waarover ik hoogst waarschijnlijk in augustus zal schrijven, dan ben ik nog een keer aan de beurt voor dit project). Of een taal leren? Of naar een theaterstuk gaan? De Zomer van Antwerpen is weer bezig en daar wil ik graag wat uithalen.
Verder loop ik te vaak over van (al dan niet wilde) plannen … onder voorbehoud. Het lijf is in alles steeds de leider. Als die ‘njet’ zegt, is het neen. Het houdt me waakzaam en leert me loslaten. Want één ding tussen anderen, kan ik wel vertellen: “Eén ding loslaten en een volgende wél doen, geeft meer plezier dan er drie – in enthousiasme afgesproken – moeten annuleren en daar nog twee dagen langer ongelukkig over zijn.”
Lezen vind ik ook fijn, dat schreef ik al. Voor wie graag gedichten leest – daar kan je zo heerlijk altijd naar teruggrijpen – wil ik een gedicht delen dat ik onbeschrijflijk mooi vind.


De combinatie van schrijven en Griekenland
Eén plan (onder voorbehoud dus) heeft met taal te maken, die ene taal, het Grieks, die ik weer wil wakker schudden in mezelf. Niet alleen flink opfrissen, maar alles wat erbij hoort; ze lezen en schrijven en verstaan, met mensen praten in die taal, tijdens het leerproces andere mensen leren kennen, mijn geheugen en concentratie weer een boost geven, en als kers op de slagroomtaart (ik wil alleen de kers, maar daarvoor is de taart bouwen en de slagroom erop wel nodig), weer naar Kreta reizen, naar mijn andere thuis. Daarover schreef ik ooit een gedicht, eerst in het Grieks, daarna in het Nederlands.

Als afsluiter geef ik u dat mee (al klopt het beter in het Grieks 😉 ):
Gebed voor Kreta Schrijf me dan toch een lied, dat niet over liefde zal spreken noch die van de verlorene, noch die van verre streken maar nu ik het toch vraag … dat je van de elementen begint die van de zee of van de rotsen, het kan ook van de wind de wind, die me naar die geliefde plaatsen bracht neem me daar toch mee, dat het me een lied brengen mag waarmee ik er dan reizen zal in mijn onrustige kolk en daar verhalen vinden zal, die van joúw eigen volk om ze te schrijven, de verhalen, om ze te verstaan die van die streek die ik ‘mijn andere thuis‘ be-naam die van die mensen, om voor mij bekend te houden met mijn wortels altijd hier, maar mijn hart, het jouwe … AMK
foto bovenaan komt van een vakantie, het gedicht schreef ooit iemand voor mij, beiden lang geleden; foto van mij, poging tot zingen: door schoonzus ; foto's gedicht: uit (dikke) bundel GEDICHTEN, K.P. Kavafis, in vertaling van Hans Warren en Mario Molegraaf ; foto met Tzouganakis (in mijn voorstelling vertelde ik al iets over hem), gemaakt door een goede vriendin
Hi Annemie
Je woorden stralen zoals jij ook straalt.
Dat zie ik op de foto’s die je post.
Je hebt me zo nieuwsgierig gemaakt dat ik naar je blog ‘woordenrijk’ ben gesurft.
Daar ben ik mee op de trein gestapt die ergens onderweg ontspoord is.
En toen heb ik me laten verleiden door de wind die me over de brug van je prachtige één-zin monoloog voerde.
Ik wens je nog een inspirerende creatieve reis!
Lieve groetjes
Veerle