Voor mij graag een kilootje tijd

GIVE A LITTLE, GET A LOT

Met het rijk gevulde kerstdiner achter de kiezen en hopen verkreukeld inpakpapier klaar om door de vuilniskar te worden opgehaald, zijn de feestdagen weer verleden tijd. Een tijd van geven en nemen. Zowel materieel als emotioneel. Maar stiekem legt het nieuwe jaar toch ook weer wat druk op onze schouders. Want, wat zijn jouw goede voornemens?

De meesten willen graag meer bezig zijn met hun hobby, hun passie. ‘Als ik nu eens wat meer tijd zou hebben’, wordt dan vaak gezegd. In de moderne tijd kan bijna alles online besteld worden, maar meer uren op een dag zijn niet te koop. Een kilootje tijd ligt niet mooi verpakt onder de kerstboom.

Het is dus aan jezelf om momentjes voor je hobby in te plannen. Simpel is dat zeker niet. Misschien heb je een drukke job, een gezin en een huishouden? Maar wat als je naast de klassieke drukte nog een andere voltijdse bezigheid hebt? Eentje waar je nooit voor gekozen hebt. Eentje waarvoor je nooit vakantie kan aanvragen.

Zelf heb ik als jonge twintiger reeds reuma. En ik kan je verzekeren dat dat op zichzelf een voltijdse job is. Het is steeds wikken en wegen wat ik wel kan doen en wat niet. Elke dag vraagt mijn lichaam veel zorg en aandacht. Haar wil is wet. Soms probeer ik de rollen eens om te draaien, maar dan word ik onmiddellijk teruggefloten. Anderen van mijn leeftijd hoor ik vaak zeggen dat ze het zo razend druk hebben. Dan denk ik eigenlijk juist hetzelfde. Ik heb het druk met pijn te hebben. Ik heb het druk met dagelijks oefeningen te doen, naar de kine te gaan, conditietraining te doen,…

Gelukkig heeft mijn ‘voltijdse job’ mijn grote passies schrijven en tekenen niet van me afgenomen. Mijn passie is mijn schuilkelder, mijn hangmat. Wanneer ik creatief bezig ben krijg ik even de vleugels om weg te vliegen. En wat voelt het goed om mezelf iets te geven. Soms kan ik maar een klein stukje schrijven of tekenen. Wat ik dan merk is dat ik, wanneer ik ermee moet stoppen, in mijn hoofd toch nog kan verder denken over deze creativiteit. Dus zelfs wanneer je er niet actief mee bezig bent, het geeft je iets om over te dagdromen. Zo ben ik sinds november heel rustig gestart met het maken van een eigen poëziebundel. De tekstjes heb ik al, nu nog illustreren. Wat vind ik het heerlijk om bijvoorbeeld ’s avonds in mijn bed na te denken over hoe ik een bepaald gedicht zal illustreren, hoe de boekvoorstelling er kan uitzien,…

Plannen maken is niet altijd simpel. Een doel niet halen kan aanvoelen als falen. Laatst las ik: ‘Hoe spel je leven? L.O.S.L.A.T.E.N.’ Dat wil ik dan ook graag wat meer leren. En om met een eigen quote te eindigen: ‘Kijk naar je ziel en zie wat die verlangt. Luister naar je lichaam en hoor wat het je vraagt, zo heb je een hart dat je leven draagt.’

Mille Vermeulen