Mijn schrijfopdracht voor deze maand: ‘Kleur (mij)’.
‘Dit staat vaak boven een kleurplaat. Een kleurloos blad dat erom vraagt ingekleurd te worden.
Met welke kleuren gebeurt dit….’
Mijn blad word ingekleurd met ROOD, omdat ik er een haat-liefdeverhouding mee heb.
Wikipedia zegt dat Rood de kleur is van vuur en bloed. Een zeer emotionele kleur. Emoties van de kleur Rood zijn: Kracht, verlangen en passie.
Tot daar mijn liefdesverhouding met de kleur rood.
Wikipedia zegt ook dat Rood een zeer intense kleur is.
Intens rood worden is mijn Alter Ego.
Sjitte sette is een Fries synoniem voor blozen. Die mooie taal verzacht mijn haat-verhouding met rood.
Een kleur als een ‘Belle Fleur’ krijgen klinkt onschuldig, charmant en lief, maar zo onschuldig heb ik het nooit ervaren. Als ik mijn wangen rood voelde kleuren, wilde ik het liefst onzichtbaar zijn en dat de vloer onder me verdween. Nooit mijn vinger durven opsteken in de klas. Een spreekbeurt houden, de voorbereiding liep al mank door mijn bloosangst. Mijn faalangst groeide, van een spontaan meisje veranderde ik in een schuw musje.
Een boek kan ik schrijven over mijn Alter Ego.
Op ons kerkelijk huwelijk sprak mijn vader een dankwoord tot ons. Aangenaam verrast zag ik hem blozen.
Een volwassen man zien blozen, opende mijn ogen een beetje. Voor hem was het vervelend, maar voor mij een duwtje in de rug om mezelf uit te dagen.
Ik heb een cursus ‘Leren spreken in het openbaar’ gevolgd, omdat ik dat graag wilde kunnen. Dat hielp even, maar wat mij een sprong vooruit heeft geholpen is een cursus volgen bij de ‘Vereniging voor Verlegen Mensen’. Laagdrempelig met gelijkgestemden proberen een inzicht te krijgen in je eigen functioneren. Nu durf ik al eens voor publiek voor te lezen, al dan niet blozend.
Vergrijzen
Tot drie jaar geleden kon ik zeggen dat mijn rode wangetjes assorti kleurden bij mijn rood geverfde haren. Mijn inmiddels grijze lokken omarm ik, evenals mijn rode wangetjes.
Ziezo, het is mijn beurt om binnen te rijden bij de autokeuring. Ik had de moed om zonder afspraak te gaan. Of beter gezegd: ik had de moed niet om telefonisch een afspraak te maken. Maar, dat is een volgende stap: telefoneren zonder angst en uitstelgedrag. Nooit te oud..
Ik ben blij dat ik papier, pen en een lunch meegenomen heb. In de wachtrij kon ik twee uur lang genieten van de prachtig gekleurde herfstbladeren.
Er zijn zoveel meer kleuren dan rood.
Zo mooi en eerlijk geschreven. Bedankt.
Dank je
Zo mooi hoe je jouw kwetsbaarheid omarmt en durft te delen!
Bravo!
Liefs van je collega blogger Veerle