THNX
Terwijl ik dit schrijf is Allerheiligen en Allerzielen net gepasseerd. Kerkhofbezoek bij een Indiansummer weertje. De vriezeman is nog op herfstvakantie. De climate change heeft dan toch één positieve kant. Ik kom hier één keer per jaar en kan me niet van de indruk ontdoen, het wordt jaarlijks mooier en mooier. Alle graven zijn met de beste zorgen kleurrijk versierd, soms overdadig, soms sober. Een enkele keer niet, het verleid me telkens weer om een bloemetje te verplaatsen. Niemand verdient het om vergeten te worden, denk ik dan. Het hele gebeuren lijkt op een bloemenwedstrijd waar jury af en aan loopt en keurt. Wie heeft de mooiste. Een geurend bloementapijt, alhoewel ‘mei plasticvrij’ kan hier en nu ook nog.
Het inspireert me voor deze blogtekst. Niet de bloemen maar voor wie ze bedoeld zijn. Het is schrikken bij wijle. Ik word er stil van. Bangelijk, de sterkste en gezondste mensen liggen hier onder mijn voeten, verast en verrast door die met zijn zeis.
Mijn keuze voor vrijwilligerswerk na mijn vroege pensionering was een goede investering. 25 jaar vakanties organiseren voor chronisch zieke mensen samen met enthousiaste vrijwilligers, een week lief en leed delen, een gezonde formule en verrijkend voor beide partijen.
Je uiterlijk, je karakter krijg je mee met je genen bij geboorte maar wie je wordt en bent in het latere leven wordt grotendeels bepaald door ontmoetingen en belevenissen onderweg.
Mijn uitgebreide bibliotheek van foto’s brengen me met één klik terug in vakantie modus. Velen hebben de krant al gehaald. Ik wil ze graag terug tot leven wekken om dankjewel te zeggen. De gekste en meest fantastische vakantie verhalen werden geschreven met dankbare herinneringen. Wat niet mogelijk lijkt, wordt plots wel mogelijk. Je kan het zo gek niet bedenken.
Animatie vakanties, zonvakanties, toeristische vakanties en themavakanties, elke vakantie in een ander kleedje. Niet altijd wauw. Afscheid nemen en opnames in een ziekenhuis, het was er ook bij. Vreugde en verdriet, het zijn maar een paar letters verschil. DANKJEWEL!
Pelgrimstocht naar Santiago de Compostela, een apart verhaal, een aparte vakantie, eerder een “make a wish” vakantie. Deelnemers chronisch zieken zien de kans om een gekoesterde droom te vervullen. Grensverleggend en emotioneel bij aankomst. Het maakte van mij telkens de gelukkigste vakantieverantwoordelijke. DANKJEWEL!
Link van de eerste pelgrimstocht met ziekenzorg in 2015:
http://pelgrimstochtziekenzorg.blogspot.com/
met samana in 2016
http://pelgrimstochtsamana.blogspot.com/
Op verhaal komen, zo belangrijk. Voor mekaar iets betekenen, de gekwetste mens zijn waardigheid terug geven, het zijn voor mij de belangrijkste troeven en ingrediënten van een Samana vakantie en bij uitbreiding de gehele Samana werking.
Geen chronisch zieke, geen medewerker, iedereen deelnemer.
Voor mij was en is het een voorrecht en een kado. Het heeft me veel levenswijsheid bijgebracht. DANKJEWEL!
Dus … 1000x Thanks. Dankjewel lieve deelnemers voor de kansen om een stukje mee vakantie te maken. Dankjewel voor vele deugddoende openhartige gesprekken, luisterend oor voor jou en dankjewel dat ook jij al eens naar mij luisterde. Medewerkers willen ook al eens gehoord worden. Samen vakantie maken, een tweerichtingsverkeer.
Dankjewel Roger, Jan, Leon, Miet , Jaak, Mala, Anita, Irène, Geert, Willy, de vele Mia’s en Maria’s, Jean’s en Jos’n, … ik kan zo nog een tijdje doorgaan. Dankjewel Creativiteit. Dankzij dit initiatief leerde ik weer nieuwe mensen kennen, ontdekte of beter herontdekte skills die goed aanvoelen. Een linkerhand die om kan met een penseel en een rechterhand die graag de pen hanteert. “Wie schrijft, die blijft”. In mijn plan voor reïncarnatie, het perfect plaatje.
Dankjewel voor al die bedankskes want bedankskes hebben een heel bijzondere eigenschap.
Ze zetten zich vast op onze hersenen en ons geheugen en doen heel vervelend want ze tasten onze gewoonten aan. Meer, ze zijn besmettelijk, de ontvanger geeft het onmiddellijk door. En … ze hebben een verslavend effect, zoals snoepen van chocola, ongeneeslijk!
prachtig
Wauw! Ik ben ongeneeslijk geraakt en stil geworden van deze tekst. Mooie afsluiter voor een creativitijdsjaar om u tegen te zeggen. Dankjewel aan alle bloggers voor hun creatief schrijftalent en dat we een jaar lang in hun hart en hersenen mochten meekijken ????????. Groetjes Mirella
Zo mooi ????