Magisch natuurlijk

Word je soms ook wakker met het gevoel dat alles pijn doet en je je liever als een egel terugtrekt in een diepe winterslaap? Wat doe je dan om je beter te voelen? Wat hielp jou in andere donkere dagen?

Voor mij is wandelen in de natuur een helend medicijn. Omdat ik als het ware door een magische poort in een betoverende microkosmos stap. Waar geest en lichaam elkaar opnieuw ontmoeten. Waar soms een tipje van de sluier oplicht die mijn ziel herbergt.

Het is elke keer weer anders. Onvoorspelbaar als het leven zelf. Telkens opnieuw een geschenk.

Het is een reis door een feeëriek landschap met mijlpalen in bewustwording.
Ik neem je graag mee langs de meest inspirerende mijlpalen op mijn pad.
Trek je ook jouw wandelschoenen aan? Of ga je liever op je blote voeten verder zoals mijn dochter?
Ze hangt liever haar schoenen aan een boom.

Wist je dat je in mei en juni nog kan meewandelen met de creativitijdswandelingen van Samana?
http://www.creativitijd-samana.be/ontmoetingen

Eerst en vooral rommelt de natuur onze bovenkamer op.

Ik wandel naar buiten. Meteen vliegen gedachten als krijsende kraaien in alle windstreken door mijn hoofd. Stap per stap kies ik er enkele kabaalmakers uit die aandacht verdienen. Anderen verdwijnen met de wolken. Hersenspinsels ontrafelen zich en zo wordt het steeds lichter in mijn hoofd. En vaak stuurt de natuur me een bondgenoot om de kraaien in mijn hoofd te verjagen.

Daarna leidt ze ons af door haar schoonheid.

Of de buizerd die plotsklaps opstijgt met een prooi tussen de klauwen. Ik kijk verwonderd naar die majestueuze vogel. Wauw! Kon ik maar een roofvogel zijn, de koning te rijk aan de top van de voedselpiramide. In volle vrijheid cirkelend op de thermiek van de wind, steeds hoger de hemel in.

Of zoals deze prachtige ransuil op een verlaten strand. Deze magische ontmoeting brengt elke natuurliefhebber pardoes in het hier en nu om onbezorgd te kunnen loslaten en genieten.

Ik wandel verder door de magische poort van het bos. Waar de stilte woont. Het groen in. Het hoofd uit.

Bovendien prikkelt wandelen in de natuur onze zintuigen.

Ik voel me rustiger door de geluiden om me heen en vertraag. Ik hoor een tjiftjaf, herkenbaar omdat hij zijn naam fluit. Of steekt er iemand de draak met me? Ik kijk aandachtig rond en zie een koolmees uit volle borst het tjiftjaf lied zingen. Gefopt! 

De lente ruikt naar hoop, honing en katjes in de struiken

Verderop hoor ik een andere bijzondere roep. Wie zingt dit mooie lied? Ik maak me muisstil. Kijk. Luister. Wacht. Daar vliegt iets recht in de holte van een boom. Piep. Hier ben ik. Ondersteboven. De boomklever. Zo klein met zo’n groots timbre. Verrassend.

https://youtu.be/mNrUiCeiq7g

En intussen … zijn de kraaien allemaal met de noorderzon vertrokken. Ik wandel verder. Gelukkiger. Geaard. 

De natuur nodigt ons ook uit om naar binnen te keren.

Maar hoe dan? Door te herbronnen voorbij de angst, ondanks de stemmetjes. Tegelijkertijd houdt ze ons een spiegel voor want niet alles is wat het lijkt. Soms voel ik me kwetsbaar. Klein. Hoe kan ik die angstige gedachten desondanks toch ombuigen tot meer veerkracht?

Zit er in jouw hoofd ook zo’n duiveltje dat je soms neerhaalt?

Gelukkig hoor ik een innerlijke stem die me moed inspreekt: “Je bent sterker dan je denkt! Dankzij elke stap word je een beetje meer roofvogel. Krachtig de vleugels uitslaand naar een bestemming met meer bewegingsvrijheid. Kop op! Niet opgeven!”

Intussen stel ik me de vraag … Hoe gaat het nu echt met me? Waar voel ik spanning? Waar kan ik loslaten?

Ik adem dieper in en langzamer uit en ruik de frisse boslucht, zwanger van prille lentegeuren. Mijn armen slingeren zacht heen en weer. Mijn schouders ontspannen zich. De takjes knisperen onder mijn voetzolen en mijn wandelschoenen kwaken als een kikker. Ik luister naar het fluisteren van de wind in de kruin van de vliegden en rust uit tegen zijn stam. Mijn armen rond zijn buik. Zijn geschubde schors kriebelt als een ruwe stoppelbaard. 

Ik ben geland in stilte. Een beetje dichter bij mezelf.

Tenslotte verbindt de natuur ons met onze innerlijke bron

en gaat alles stromen. Voorbij de stemmetjes, de angsten en het getwijfel komt er uiteindelijk ruimte om zelf iets moois te creëeren om te kunnen delen met anderen. En zo spiegelt de natuur de magie van onze eigen natuur. Dankzij deze magie en met veel engelengeduld, lieve lezers, is deze blog geboren. Ik sluit graag af met een handvol geschenkjes. Ik hoop van harte dat je ervan kan genieten.