Magie

Iedereen is mantelzorger (‘Magie’)

In elke levensfase van je kind kom je onvermijdelijk momenten tegen dat je, als ouder, uit je comfortzone moet treden. Zoiets is natuurlijk en confronterend én verrijkend. Uiteindelijk wel. Maar het moment zelf kan nagelbijtend spannend zijn. De eerste schooldag (weet de juf wel hoe ze hem moet troosten?). Naar de zwemles (ze zullen hem toch wel goed in het oog houden?). Eerste keer logeren bij een vriendje (wat als hij ’s nachts wakker wordt door een nare droom?). Eerste keer alleen met de fiets, eerste fuif, eerste liefje, eerste… En dan zijn er twee woorden waarbij de volgorde al eens durft te wijzigen maar waarbij de mate van belangrijkheid evenwaardig is: vertrouwen en loslaten. Als moeder van een zoon met diabetes komt daar een extra dimensie, met vele vragen bij: hoeveel info geef ik aan de betrokken volwassenen (leerkracht, zwemjuf, moeder van vriendje,…) om te kunnen vertrouwen op voldoende zorg zonder hem te beknotten in zijn ervaringen. Want tijdens een activiteit van de KSA wil ik niet dat de leiding hem continu overschaduwt vanuit bezorgdheid, maar ze moeten wel accuraat reageren wanneer zijn suikerwaarden te laag staan. Vertrouwen en loslaten.

Afgelopen schooljaar ging Wannes mee op bosklassen met school. De eerste keer vijf dagen en vier nachten weg van huis. De meester werd grondig ingelicht en met Wannes heb ik de verschillende scenario’s overlopen. Loslaten en vertrouwen. Tijdens die vijf dagen heb ik regelmatig contact gehad met de meester, over zijn suikerwaarden, over zijn insuline, over dat hij had overgegeven (een signaal dat we in zijn diabetes-context niet mogen negeren), …

Wij kunnen de keuze maken om Wannes te laten deelnemen aan alle mogelijkheden dat elk kind heeft. De keuze om hem niet te omringen door verpleegkundigen of door ons, zijn ouders, op kampen of tijdens sportactiviteiten kan omdat hij zijn suikerwaarden zelf goed aanvoelt en wij daarop kunnen vertrouwen en kunnen loslaten. In zijn wereld is iedereen zijn mantelzorger. En voor het feit dat meesters, leiding van jeugdbeweging, zwemleraars, sensei’s,… hiermee instemmen zijn wij erg dankbaar. Ook dat, nee vóóral dat is de echte magie in ons leven!

Els Jammaers