Wat voorafging:
December 2016
De terreur in Zaventem en Maalbeek zindert nog na. In ons land en bij uitbreiding in de Westerse wereld, regeren wantrouwen, angst en haat. De jaaroverzichten confronteren ons opnieuw met de beelden die voor altijd op ons netvlies gebrand staan. Blij word ik er niet van.
Op een donkere winteravond komt Mohamed El Bachiri (via het TV.-scherm) op bezoek. In Maalbeek verloor hij zijn Loubna, zijn grote liefde, mama van hun 3 kinderen. Hij is de auteur van ‘Een jihad van liefde’. Zijn getuigenis is indrukwekkend. ‘Ik sterf nog liever dan te haten. Mijn wens voor het nieuwe jaar is heel eenvoudig: Elkaar weer zien, elkaar begroeten.’
In mijn moedeloosheid zie ik weer een sprankeltje hoop, een lichtpuntje. Zijn wens voor het nieuwe jaar wordt mijn voornemen voor 2017.
Mijn project ‘een goeiedag maakt je dag goed’ is geboren.
Al vlug ondervind ik dat er veel variaties zijn om te groeten, te gebruiken naargelang de situatie die zich voordoet.
De allerleukste ‘goeiedag’ is ter hoogte van een zebrapad. Een uitnodigend gebaar naar de voetganger om over te steken, vergezeld van een glimlach. De reactie van de voetganger is geweldig. Eerst krijg je een verwonderde blik terug dan een vriendelijke glimlach.
Of wat dacht je van een passerend ‘pelotonnetje’ wielertoeristen t.h.v. een rotonde? Gegarandeerd krijg je een goedkeurende duim en een enthousiaste brede glimlach terug.
Of op zondagochtend bij de bakker waar iedereen slaapdronken naar de punt van zijn schoenen staart. Een uitbundige begroeting is hier uiteraard niet op zijn plaats. Maar toch, probeer eens een kort, vriendelijk knikje. De kans is groot dat je een glimlach als antwoord krijgt. Soms volgt er een kort gesprekje over het weer… Hoe dan ook, de zondag is alvast goed begonnen.
En wat tijdens de corona toen we ‘gemaskerd’ door het leven gingen? Wel, ik heb ondervonden dat je ook met je ogen kan glimlachen.
Zelfs een telefoongesprek wordt warmer, luchtiger als je glimlacht terwijl je spreekt of luistert.
Aan de kassa van de supermarkt rond je je bezoek af met een ‘dankjewel en nog een fijne dag’.
De toiletdame geef je een vergoeding met ‘alsjeblieft en dankjewel’.
Je boodschap wordt nog veel krachtiger als je oogcontact maakt met de mensen.
En zo kan ik je nog veel verhalen vertellen met als rode draad ‘een goeiedag maakt je dag goed‘.
Zomer 2022
Nu, 5 jaar later, is mijn missie een gewoonte geworden, mijn tweede natuur. En ik kan het iedereen aanraden. Je wordt er gewoon zelf blijer en gelukkiger van. Diep vanbinnen zijn we gewoon vriendelijke, liefhebbende mensen.
Op een woensdagmiddag haal ik mijn kleindochtertje op in de crèche. Ze zegt ‘dada’ (goeiedag in grote-mensen-taal) en zwaait vrolijk naar iedereen die we op onze weg passeren. We krijgen blije reacties terug.
Heel even geloof ik in het wonder. Het valt allemaal wel mee in deze wereld want niemand is angstig, boos of arrogant geboren.
I see friends shaking hands, saying “how do you do”.
They’re really saying “I love you’.
And I think to myself “what a wonderful world.”
Heel fijn gevonden om hierover te schrijven. Het kan echt zo eenvoudig zijn en vol warmte als het liedje.
O zo mooi geschreven.
Dankjewel!
Hoe mooi is dit!? Dat je op jouw beurt geïnspireerd werd door het relaas van Mohamed El Bachiri en hiermee zijn wens versterkt in meervoud.
Een klein gebaar met zoveel resultaat!
Niet alleen voor diegenen die je weg kruisen, maar ook voor de lezers van dit mooie verhaal.
THANKS ?
Veerle