Het was een lange en zware dag geweest, met een pijnlijk lichaam kroop ik in bed. De angst dat het weer zo’n lange slapeloze nacht ging worden zat er wel een beetje in.
Tot mijn verbazing had ik best wel goed geslapen, ik had zelfs een fijne droom gehad…
Ik droomde dat ik weer sterk en gezond was, dat mijn lichaam niet meer te lijden had onder allerlei chronische aandoeningen. Ik stond terug op een voetbalveld klaar voor de aftrap. We waren omringd door een joelend publiek, het was echt overdonderend! En tegelijkertijd gaf die menigte zoveel kracht en vertrouwen. Het fluitsignaal en daar gingen we met een eerste aanval; ik hoorde het publiek mijn naam scanderen en het leek wel of ik vleugels had. Ik voelde me zo vrij en levendig.
Op het kwartier kon ik een bal perfect voorzetten en kopte de spits de 1-0 tegen de touwen. Ik zat vol vertrouwen en alles wat ik probeerde, wat ik deed lukte gewoon. Het was net of ik zweefde als superwoman. Net voor half time knalde ik nog een tweede doelpunt tegen de netten. Een assist en een doelpunt in de eerste helft van mijn comeback, je houdt het niet voor mogelijk.
Bij het hernemen van de wedstrijd werd ik hard aangetrapt en heel even overviel me zo een angst, maar het viel allemaal best mee en we scoorden nog drie maal.
Met de forfait cijfers op het scorebord trokken we in een optimale stemming naar de kleedkamers en ik werd zelfs uitgeroepen tot speelster van de match. Het leven kan toch mooi zijn!
Een droom, we gaan het zoveel meer koesteren als onze dagen vaak een nachtmerrie zijn… En als normale dingen een droom worden al helemaal! Maar gelukkig zijn ze er, ik wens je nog veel mooie dromen en rustige nachten toe!
Je droom leest alsof het echt gebeurt!
Ik wens je van harte toe dat die positieve energie subtiel door je echte leven sijpelt,
dat de grens tussen deze mooie droom en werkelijkheid vervaagt…
en de twee werelden in elkaar overlopen, als kleuren verf die uiteindelijk een kunstwerk worden.
Knap geschreven
💪🫶
Sinds mijn geboorte : kreeg de angst me al te pakken, = Mijn Allerliefste Mama : was 6 maand zwanger van mij, toen haar Vader Weduwnaar van 11 kinderen, (zijn Echtgenote overleed op haar 52j. liet 11 kinderen na + Ons Grootvader: “was klompenmaker”.! ) Door ons Mama’s VERDRIET ben ik 3 maand later °, 09/10/1953. Met 1 ziende oog. Nooit een oogarts bezocht.!!..?? Nog niemand gehuwd, zelfs nog 2 Zoontjes die hun eerste Communie moesten doen. (+ 2 PLUS kinderen ve zieke Buurvrouw, elke dag mee aan tafel.) Hij overleed (60j. jong aan Long- en Darmkanker) : leefde toen reeds 10j. met 1 Stoma. (kon later elk kind : bij Hun Huwelijk : 10.000 b.fr meegeven) !! “DE FIJNEN” als herkenbare roepnaam; omdat Hij zijn Beroep, zo ter HARTE NAM.. Een hardwerkende Vader, voor ieder van Zijn kinderen ! Zij hoorden dikwijls : “da’s éénen vd Fijnen”. Chapeau “OPA TAAF” , hoe redde en rooide Hij zoiets alléén? De Oudste kinderen, gingen reeds werkend door ’t LEVEN op Klompen naar de trein, gemaakt door hun Vader!!, De meisjes waren handschoenmaaksters Thuis.. werden elke dag ’s avonds bedeeld met de “gesneden lederen patronen” Met of zonder Konijnenvacht erin. Zeker voor die bittere winters van toen, 1 NICHT vd kinderen, bracht elke Dag de afgewerkte Handschoenen, naar Brussel met haar wagen, kreeg hun volgende bestelling mee, al dan niet met Vacht erin. Ons Mama was nr 6, uit de rij van 11. Zij zorgde, voor alle Huishoudelijke taken, koken op een Leuvense stoof, ook in de warmste tijden vh. jaar. toe mijn Ouders huwden, was het Elk met paard en versierde kar. Pech voor hun : “NONKEL BOER” uit Wallonie, voerde elke Huwende Zoon, of Dochter van zijn Broer (Onzen TAAF)-Gustaaf Rasschaert. Pech.. De dag dat mijn Ouders huwden 1 mei 1944 , Huwde ook De Dochter van “NONKEL BOER”, Dus géén Voeroplossing voor die 2..! Ze zijn Elk met 1 paard en kar gehuwd, aangeboden vd Vrienden van “De Fijnen”, Na hun Kerkelijk Huwelijk, wisselde het vervoermateriaal..! = 1 Grote Koets met 2 paarden-gespan. Na reeds 4 kinderen erbij, toen was ik nr 4.. Kwam er ruzie; tussen Papa’s Oudste broer, gehuwd met een véél jongere zus van Mama. Samen hadden ze “een Bloemenzaak” op poten gezet, Mijn Ouders waren : “MEID + KNECHT voor alle WERK.”.. Tot ons Mama, op een goed verkopende dag, toch vroeg aan haar Zus Julia : waar blijft mijn, ons DEEL? “Ik ga U allemaal laten verhongeren” : zei T. Julia ; Mama deed alle Huislijke taken : voor beide Huishoudwerk. Groenten, Fruit enz. dat kon Ze halen, van ’t veld, maar geld om HUN VLEES te gaan kopen, dat groeide TOEN ook niet aan de bomen he. Door dat geruzie, ging onze Pa daags nadien, met een bus : naar é_2 Notarissen in Geraardsbergeb. En zocht iets met véél TUIN, zonder 1 bfr. voorschot. ? Riskeerde zijn huid, om zijn Gezin een Betere TOEKOMST te geven. Maart 1955 .. Startten mijn OUDERS : die bloemenzaak, later met een nederige naam : “BLOEMENHUIS”.. De eerste 3 kinderen, konden naar School, ik was pas 18 maand jong. In een Godvergeten huis gedropt, een jeugdtrauma : zonder véél hulp voor mij : werd ik een groot VERDRIETIG KIND !! Ik MOEST ONS MAMA ZIEN / ALLEEN op de boze wereld.! In een onbegrepen situatie voor mij, We hadden Samen niks tekort, maar ons MAMA MISTE IK Héél erg : Ze moesten een “Bloemenzaak stichtten”, en het Materiaal was : een gratis af te breken druivenserre; uit Hoeilaart ; Waar onze Pa het kon opkopen voor een peuleschil, zelf afbreken, en Thuis terug opbouwen, mits véél puzelwerk en vernieuwde stukken. Ik ben een bang kind gebleven, ik moest ons Mama zien !! zelf alle 4 in bedje warm, ik klauterde van bij mijn oudere HEKS ve Zus. Ging aan het bovenste steunstokje , vasthoudend lang, soms héél lang wachtend tot er iemand onderaan de trap, de deur open ging. Als het NIET GEBEURDE, kon ik uren, stil zittend slapen toen mijn Ouders naar bed kwamen, soms maar voor een paar uur.?? ik werd wel berispt + daar bleef het bij. Ik had dan eerder Geluk, dan bij mijn Zus te blijven liggen, “den beddeplasser”. Die ging gewoon, boven op mijn flanellen slaapkleedje zitten, en plaste me helemaal nat, ging terug op haar plaats liggen, ik had het zogezegd wééral gehad. Pest- en moordende gedragingen, ik MOEST WEL KIEZEN.. Dan ook op school, kreeg ik dikwijls straf = in de plaats v die zotte Zus, die zette ’t KOT OP STELTEN, ook op school…? Ik kon héél stil zijn, nu nog steeds, uit eerbied voor de buren. Naar ’t kantonaal excamen (toen de eer vd school redden) was ik Die ideale : met 88 % of hoger, kwam ik terug, in de klas : even bejubbelt de dag later terug op de laatste rij. Het was een wijkschooltje van Kleuter- tot 4de Leerjaar ; was ik ongeveer 10 j. Altijd bang, om het gedrag v mijn Oudste ZUS, + Oudste Broer; hij was 8j. ouder dan ik. Misbruik was kering en inslag, samen vielen ze me aan, gedropt op Broers kamer, een vod in mijn mond, en Grote Zus hield luistervinkend in de gaten, tot ik # malen reeds werd geroepen, van ons Mama.. OEF HET STOPTE even, dan weer hezelfde voor mijn Broers vetzakkerij; zijn lul in mijn mond.!!! Niemand heeft het ooit begrepen, als plots “verdwenen leek”, ik was steeds bij Mama in de keuken, mee helpen poetsen, als de winkelbel rinkelde en Mama naar haar klanten ging, ging mijn gevoel door mijn maag, darmen, met 1 opgedraaid gevoel , ging ik soms naar de living, dichtbij de glazen tussendeur, om wat veiligheid te voelen, ooit heeft mijn Grote Zus: die18 maanden ouder was dan ik; met haar 2 gebalde vuisten, op mijn achterhoofd 2 slagen, waren genoeg om me door de glazen deur te duwen, met mijn gezicht, of een soeplepel naar mijn hoofd gooien, die bleef steke, net boven mijn L. Oogkas ; het bloed droop mijn gezicht af, ons Mama verzorgde de wonde, ik verzon een spijtig ongeluk. Zoniet kreeg ik nadien, weer een andere portie hartsverdriet. “Spreken is zilver, Christelle de ZWIJGER (bingo) en uitlachend ging mijn zwaar kronkelend LEVENSPAD verder. TOT.. ALTIJD !! zelfs vandaag, heb ik Ze ondertussen reeds 13 1/2 jaar niet meer gezien, de dag dat Mijn, ons Vader was 95j. jong is begraven. (= 20 juli 2010.) De hele kerkdienst lang , heeft ze zitten stampen op mijn RUG/ of stoel. Als eerbied voor “mijn BESTE VRIEND” Papa, bleef ik zitten, 35 J alléén met HEM. Alles naar WENS gegeven, Mama had gevraagd voor Ze overleed, aan Longcarcinoom was pas 62j. Jongste Nakomertje : Zusje Noella : ° net om 00.00u. 25/12/ 1966. 5Wou waarschijnlijk die schitterende KERSTLICHTJES ZIEN : op 8 maand °..! Ik 13j. en Jongste Zus myriam 9j. waren in ’t zangkoor v ’t school, hadden toch gezongen : “er is een kindeke °” enz. Toen we Thuis kwamen, was ONS MAMA er niet, Papa was al terug Thuis, de Moekes MOESTEN TOEN NOG 10d. in ’t MOEDERHUIS blijven. Ik 13j. achter de kookpotten : Zelfs een Tante was rond 11u. nog binnen gekomen, met haar 3 Dochters; Tante zei in ’t Moederhuis nog “Rachel gij moet niet naar huis, want Christelle, heeft zo haat best gedaan, ZO’N lekkere SOEP, Hoofdschotel : met verse ingredienten, nadien nog gauw een Dessert klaargemaakt… Haar Oudste Dochter, even Jong als ik; kon dan nog géén aardappel schillen, en ik toverde onverwachts een volledig , heerlijk MENU op TAFEL, + voor 4 man he. BIJ de Begrafenis kon ik nochtans uit de KERK weggaan, langs een zijdeur in de Kerk. Wie zou nu echt “die domme Christelle” geen berispingen gegeven hebben, wie dacht JE AUB ? Voordien wel 15j. gelukkig bijna, niet op ’t lijf gelopen / gezien. Moest het gebeuren : NU NOG ALTIJD, zal ik vliegensvlug in een deur, waar ook binnenduiken, tot ze weg is. ZOOO bang voor haar onnoemelijke daden, zelfs op straat. IK STOP . GAAT NIET MEER… met een geschiedenis van 43 operaties, sta ik begin maart 2024 voor nr 44..HELP…,, = L. Schouder operatieve ingreep, met een zware revalidatie v minstens 12 maanden, héél alléén op die BOZE WERELD .. Waarom steeds IKKE ?????
” I CROSS MY RHEUMA getekende Handen en Vingers “.. Creativiteit : meerdere jaren geschilderd met meestal Acryl verf, of Olieverf, voor Minder Mobiele Mensen.. bij ONS in de Kunstacademy, van Geraardsbergen, het begin was een uitnodiging van toen CM. Mutualiteits cursusje : “de tekenaar in mij “…
gaf Stad Geraardsbergen, “lotgenoten de kans met Verhoogde Tegemoetkoming” DE KANS VAN MIJN LEVEN: aan Verminderde prijs, véél stille, gemeende Ontspanning.. later en NU wens ik het héél graag, terug beginnen, maar met beide Schouderproblemen, mijn Rug mizerie om Staande te blijven, kan ik het niet meer aan… Rheumatoide Artritis.., FYBROMIALGIE, Chronisch Vermoeidheidssyndroom, Chronische PIJNPATIENTE , word ik gevolgd door een Psychologe vd Pijnkliniek, De PIJNEN slaan enorm toe… Zelfs Slapen wordt een grote uitdaging.. Waarom NOOIT eens Vakantie, naar een film gaan, ik MOET 1 1/2 u. eerder geparkeerd zijn, anders heb ik NOOIT DE KANS, om na de vertoning mijn wagentje te bereiken, ik ga steeds met 1 Steunkruk zelfs korte boodschappen doen, anders met zovele Protheses, zelfs 2 Duimprothesen eet ik, meestal alles door mekaar : geknipt met een vleesschaar, lukt het me wat confortabel te eten, altijd MET 1 SOEPLEPEL, om niet te morsen, kleding besparen, om TE DIKWIJLS TE MOETEN WASSEN. Strijken lukt zeker nooit méér. enz.