Hocus Pocus Pas

DE MAGIE-ZONE

Als ik aan onze 5-jarige dochter vraag: “Schatteke, wat is magie/ toveren?’, dan doet ze haar prinsessenkleedje aan, mét naaldhakken, neemt haar toverstokje en zegt: ‘Hocus Spocus Pas ik wou dat mijn mama een prinses was’. En ja hoor, daar staat dan een 42-jarige ‘prinses’ te glunderen van oor tot oor. Zelf ben ik het prinsessengevoel al even ontgroeid. Maar de momenten dat ze me meeneemt in haar magische wereld zijn van onschatbare waarde. In Herckenrode échte eenhoorns gaan spotten met elfjes op hun rug is zo’n magisch moment. Of samen met mijn twee meisjes Sinterklaas en zijn pieten al zingend uitwuiven als ze op pakjestocht vertrekken, hun pad verlicht door de mooiste volle maan die ik in jaren écht gezien heb. Een mensenhart, en zeker dat van een mama, wordt van minder week.

Met het ouder worden is mijn definitie van magie veranderd. De prins die de prinses wakkerkust, of de goede fee die Assepoester omtovert in de beeldige prinses die ze diep in haar binnenste eigenlijk altijd al was, maar zélf niet zag, hebben hun missie volbracht. Ik heb geen sprookesprins of goede fee meer nodig om mijn eigen innerlijke kracht en schoonheid te zien. Meestal toch niet ;-). Mijn magie-gevoel sluit tegenwoordig eerder aan bij het liedje ‘Magic’ van Coldplay. ‘Call it magic, call it true. Call it magic, to be with you’, zingt Chris Martin in de eerste strofe. ‘Noem het magie, noem het oprecht/puur. Noem het magie, gewoon bij jou zijn.’ En zo kom ik naadloos bij het getover van mijn oudste schat, onze meervoudig gehandicapte ‘puber’-dochter. Lisa heeft de gave om helemaal in het nu te zijn, en je bovendien uit te nodigen om deel uit te maken van haar magische wereld. Genieten van kleine, simpele dingen, zoals samen bellen blazen en dan kraaien van plezier, ergens een koffie gaan drinken, of gewoon naar de supermarkt gaan en je ogen uitkijken. Lachen om klasgenootjes of de kleine zus die grappige streken uithalen, of om dingen die mislopen. Op mijn schoot in slaap vallen, zeemzoete dromen tegemoet. En als je erin slaagt om echt helemaal mee te gaan in haar wereld, om in het moment te zijn en niet bij je to do-lijstje, laat ze je zien en voelen wat pure, oprechte liefde is. Ondanks (of net dankzij ?) haar ‘beperkingen’…. . I call it magic… .

Katja Jorissen