Hashtag #adempauze

Chronische pijn, vermoeidheid en stress hebben eenzelfde effect op je algemene wezen, namelijk dat je continu over je grenzen moet gaan (of dat gevoel hebt) en je geen pauze krijgt om even op adem te komen. Wetende dat de fysieke en mentale klachten mijn ‘partners’ voor het leven zijn, ben ik door de jaren op zoek gegaan naar wat me tenminste even ademruimte geeft. Pijn en angst verdwijnen niet, maar ze moeten tenminste hun plek delen met dingen die lichter en fijner zijn. Een dictatuur – lijden – is nooit leefbaar! Genieten, creëren, helpen,… willen ook zeggenschap!

“OXYGEN
It’s quiet here between the trees
And I can almost feel
The weight of all the centuries
Begin to crack and peel.
I breathe and re-breathe oxygen,
What was and what will be,
And for a moment as I walk
It’s just the earth and me.”
(Ellis Nightingale)

Als ik naar mijn Instagram terugkijk, waar ik een blik in mijn leven geef, zijn alle partijen vertegenwoordigd. Ja, de zware kant van dat leven, het ziek zijn en de fysieke en mentale beperkingen, maar ook de mooie kant.

De hashtags geven waarschijnlijk een mooie samenvatting van wat mij zuurstof geeft:

• #eigenhof
  Ik wandel heel graag, kleine stukjes want het lijf blijft beperkt, gaan uitwaaien langs de Demer of in een bos is zo helend. #walkingishealing Als wandelen fysiek te hoog gegrepen is – momenteel een kapotte knie bv. – kan het zo deugd doen om even de tuin in te gaan. En gelukkig ben ik gezegend met een prachtige ruime, wilde tuin… #luckyme We hebben geen achterburen dus echte ademruimte zodra we de deur uit zijn, enkel een groene oase. En de treurwilg #treetherapy van mijn vader in het centrum is de grootste troost, letterlijk en figuurlijk!
• #beautifulnature
  Een mens heeft tegenwoordig meestal een smartphone op zak, ik ben niet anders. En waar ik vroeger overal mijn fototoestel naartoe pakte, ben ik nu uiteraard blij met eentje dat je altijd bij je hebt. Shit happens, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet ook denk: hoe mooi is de wereld toch! Bloemen, vogels, bomen, vlinders,… #vergeetniettekijken Als je veel thuis bent, komen de muren snel op je af, waardoor je enkel nog ziet wat je daar vastgepind heeft. Een blik op ‘buiten’ is dan levensnoodzakelijk. Zelfs uit het raam kijken naar mooie wolken #cloudwatching of een vurige zonsondergang, kan helpen.
• #bookworm
  Boeken zijn een ander soort venster op de wereld! En nee, die wereld hoeft niet eens realistisch te zijn – even kunnen ontsnappen naar de fantasie kan de echtheid van je eigen leven wat draaglijker houden. #escapefromreality Met ouder worden (langdurige pijn/vermoeidheid/medicatie) is mijn focus veel minder en heb ik rust en stilte nodig om in een boek te kunnen verdwijnen, maar nu komt de hangmattijd er weer aan! Mijn gezin ‘woont’ buiten van zodra het weer het toelaat, en onder de treurwilg kan ik me met mijn boek verschansen in de hangmat.
• #happymail
  Ken je dat: hoe blij kan je zijn als er eens iets anders in je brievenbus ligt dan rekeningen of reclame? Op internaat begon ik brieven te schrijven als link met de buitenwereld, naar familie en pennevrienden, en ik ben eigenlijk nooit gestopt. Momenteel schrijf ik vooral brieven met mijn metekind (26) – zij houdt evenveel van het tastbare van pen en papier. Maar ook enkele online vrienden zorgen regelmatig voor wat #kleinegelukjes in de bus. Uiteraard werkt het enkel als je in twee richtingen moeite doet. Ik geniet enorm van kaartjes maken of brieven schrijven of zelfs gewoon wat stickers kleven voor een vrolijke toets – de postzegels zijn duur maar ze zijn het altijd waard! De wereld gaat snel en papieren post gaat traag #snailmail

Als ik het zo oplijst, besef ik dat ik nog genoeg heb om te blijven ademen! Er zijn donkere dagen, maar meestal vind ik voldoende lichtpuntjes en kan ik op tijd genieten van de mensen en dingen om me heen. Af en toe een lijstje maken – of een collage maken in mijn #creativejournal – helpt mij om ze te blijven zien, om na een pikzwarte dag toch weer op te staan de volgende ochtend…