Geen excuus

EXTRA TIME

Vraag een gepensioneerde of hij tijd heeft, je krijgt 9/10 een antwoord dat eindigt op één. De reden kan divers zijn. In mijn geval, vervroegd gepensioneerd, 3 studerende kinderen in huis, een extra centje was welgekomen. Interim arbeid was een oplossing én combineerbaar met vrijwilligerswerk. Fantastische tijd gekend en nog. Bij ziekenzorg, nu Samana begonnen als medewerker en nadien vakantieverantwoordelijke. 25 jaar actief, gemiddeld 2 à 3 vakanties/jaar in binnen- en buitenland: noem het een belangrijk hoofdstuk in mijn leven. Organiseren, programma’s opmaken, medewerkersploegen coachen: geheel mijn ding, mijn passie. Niet altijd even gemakkelijk, wel boeiend. Zieken en gezonden die elkaar een week lang leren kennen, ontmoeten en met elkaar vakantie maken: een formule waar beiden beter van worden. Ik raad het iedereen aan. Vrijwilligerswerk, je wordt er niet rijk van maar je krijgt er zoveel voor in de plaats, een torenhoog cliché. Toch is het zo! Leuk dat ik een stukje mocht meewerken en betekenen in veel vakantieverhalen. Ik had het voor geen geld willen missen.

Verleden jaar werd ik 70. Ik vond en vind dat nog steeds verschrikkelijk terwijl ik blij moet zijn dat ik die jaren zonder kleerscheuren ben gepasseerd. Negenenzestig was nog sexy. Een zes en een negen maak je met sierlijke rondingen eindigend met een kort staartje. Een zeven en de één lijken bijna op een pijl, de zeven zelfs op een zeis. De reclamewereld heeft dat ook begrepen. 69 verkoopt beter dan 71

In mijn jeugdherinnering was 70 stokoud. Bij 50 kon je nog grappen, ik ben halfweg. En eigenlijk wil ik dat nu nog kunnen zeggen. En vergis u niet, gevoelens van een 70-jarige verschillen weinig van een twintiger, dertiger, veertiger,….. .

Als ik ’s morgens in de spiegel kijk, kan ik er niet omheen.

“Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie heeft de mooiste rimpels van het land”

Derde leeftijd. Een vierde bestaat niet, nog niet want mensen worden ouder. Vroeger was 100 uitzondering. Vandaag lopen of strompelen méér dan 2000 honderdjarigen in ons land. Mijn kansen stijgen met de jaren, exponentieel. 100, ziet er ook uit als een verrekijker. Je kijkt erdoor en zie het staat vlak voor je neus. Verschrikken en tegelijk ook verschrikkelijk.

100, een eeuw, lang en ook niet. Slechts een tiktak, een flits, een zucht in de tijd, in de eeuwigheid.

Vandaag maak ik een inventaris op van mijn leven. Een flashback wordt gemakkelijk want het korte termijngeheugen is springlevend. Een back-up heeft geen zin. Of toch, een back-up van mijn uitgefilterde bucketlist. Herontdek dat ik een kei was in hoofdrekenen. Op- en aftrekken van jaartallen bijvoorbeeld. De eerste bladzijden die ik open sla, zijn die van de laatste katern, de lijst van wie allemaal gestopt is. Een hemel of walhalla wil ik niet. Voor mij graag reïncarnatie. Het is goed hier op deze planeet.

Wie tussen de regels leest weet het intussen wel. Ik haat ouder worden. De eindmeet komt in zicht, de onvermijdelijke bestemming van elk levend wezen hier op deze aardkloot.

Zingeving en geloven vragen een invulling. Geen gemakkelijke oefening.

Met hosties en wijwater groot gebracht maar twijfels loeren om de hoek. Niks mis mee en je hoort me nooit zeggen dat er niet iets is na dit leven. Maar zekerheden in deze materie zijn er niet. Wie denkt het wel te weten, bedriegt zichzelf.

Bij een diepgaand en deugdelijk gesprek word ik altijd onverklaarbaar warm van binnen. Thuis komen bij Iemand of Iets? Een mysterie!

In 2008 stapte ik mijn eerste Camino, 800 km. Na 5 weken afzien en genieten, eindbestemming in zicht, Santiago de Compostela. Lome benen maar ook blij om thuis te komen. Niet het doel was belangrijk maar de weg ernaar toe. El Camino (Spaans voor weg), metafoor van het leven!

Mijn ouders schreven een hoofdstuk, mijn kinderen schreven een hoofdstuk en het laatste hoofdstuk hoop ik samen met mijn schatje te schrijven. Toch zal één van ons twee de epiloog schrijven.

Hoogtijd voor Extra Tijd. Al wat uitgesteld werd, heeft geen excuus meer. Eindelijk dat boek schrijven, eindelijk hobby time, tekenen, schilderen, iets omhanden hebben met handen. Eindelijk Creativitijd. Inspiratie genoeg bij mijn fantastische mede bloggers. En… swap, nieuwe horizonten? Ik kijk ernaar uit.

Als extern verantwoordelijke voor vrijwilligers bij Sint Ferdinand (broeders van liefde) kon ik onlangs een voordracht bijwonen over ‘time- management’. Hoe verkrijg ik een uur extra?

Voor geïnteresseerden:

https://www.youtube.com/watch?v=UEEaj463u6Q

Je presteert beter (en méér) als je regelmatig een pauze inplant.

Roy CO van…, heeft het geweten

https://www.youtube.com/watch?v=6MVNwbJVPAo

Adriën Gilis