De Kleur van Magie

(titel: naar Terry Pratchett’s Schijfwereld/Discworld boek ‘The Colour of Magic’ – in de Schijfwereld bestaat een 8ste kleur ‘octarine’; 8 is een magisch getal doorheen de boeken en de kleur wordt omschreven als een soort fluorescerend groenachtig geel-paars )

“Magic glues the Discworld together – magic generated by the turning of the world itself, magic wound like silk out of the underlying structure of existence to suture the wounds of reality.” (Terry Pratchett – Wyrd Sisters)

Je kan zeggen dat ik het met de paplepel binnenkreeg: dochter van een creatieve vader die jarenlang met olieverf schilderde en fotografeerde, en een moeder die de zoveelste generatie met een voorraad breiwol was. Uiteraard zal er ook zeker een groot stuk gewoon in mezelf gezeten hebben. Met verf ben ik nooit goed geweest, maar ik was altijd een knutselkind, ik ging jarenlang naar de tekenacademie, en vanaf mijn 16^de had ik constant een breiwerk op de naalden. Het gaat nog verder dan dat: kleur zit in alles wat ik doe!

“Kleur op een schilderij is als enthousiasme in het leven.”

(Vincent Van Gogh)

Mijn vader en ik leken op vele manieren op elkaar, en ook het contrast tussen gemoed en creativiteit deelden wij. Hij was en ik ben behoorlijk pessimistisch; we kwamen mekaar tegen in angst en zwaarmoedigheid (zoals ook zijn moeder, die ik nooit mocht kennen omdat hij wees werd op zijn 16^de). Maar in zijn schilderijen en fotografie toverde hij met kleur, hij zag elke dag de schoonheid van de wereld in bloemen en dieren en bomen en mensen. Sinds we het ouderlijke huis kochten en er zelf gingen wonen, hebben we overal tekenen van zijn talent teruggevonden…

Mijn moeder houdt van breien en haken, en kan helemaal blij worden van een zak bolletjes in alle kleuren om uit te sorteren en alvast te dromen van wat ze kunnen worden. Nu ze bij me woont, kunnen we een wolvoorraad delen, en projecten bespreken, en mekaar helpen – ons dagelijks eigen kleine breiclubje!

Zelf kan ook ik – ondanks dagelijkse pijn en donkere gedachten – de kleine, mooie dingen zien en breng ik kleur in mijn leven door te breien, haken, fotograferen en ja ook gewoon vaak kleuren in een kleurboek.

“De schoonheid in de wereld kende geen einde, zo min als de wreedheid.”

(Harry Mulisch – De ontdekking van de hemel)

Mijn favoriete projecten met wol en breinaalden? Lappendekens en restjeskunstwerkjes – van nietszeggende kleine bolletjes in verschillende kleuren toch een mooi deken toveren. Meerjarenplannen schrikken me zeker niet af, en mijn extreemste deken staat al meer dan 15 jaren op de naalden: een lappendeken met restjes sokkenwol, waarbij elk restje meteen ààn het deken wordt vastgebreid zodat er geen naaiwerk aan te pas komt.

Ik maakte geen plan behalve de dikte van mijn breinaalden en de soort wol die ik wilde gebruiken. Sokkenwolletjes bestaan in zo’n mooie schakeringen en kleurregenbogen, ze zijn perfect voor restjesprojecten. En als het ooit klaar is, zal het ook nog het zachtste en warmste deken zijn!

“En plotseling wist hij hoe God de wereld had geschapen en hoe verkeerd ze het in alle scheppingsverhalen hadden voorgesteld. God had niets gedaan. Dat was het hele punt. God had de bereidheid en moed gehad om niets te doen. Om louter aanwezig te zijn. Om vanuit die aanwezigheid en concentratie de dingen te laten gebeuren, geboren worden. Zonder God had het niet gekund, maar toch was hij niet de Schepper. De dingen waren hun eigen schepper. Niets of niemand had een externe schepping, alles en iedereen schiep zichzelf. Instinct.”

(Kristien Hemmerechts – Margot en de Engelen)

Door de jaren heb ik veel halve bolletjes wol verzameld, en als ik weer eens een idee krijg kunnen ze verdwijnen in een lappendeken, strepensprei, restjestrui,… – vaak geef ik ze als cadeautje weg want een breiende/hakende mens kan niet alles bijhouden.

Heel soms koop ik wol voor een specifiek project, omdat de kleuren zo eigen zijn aan het onderwerp, en niet willekeurig bijeengegooid kunnen worden. Zo breide ik voor mijn tienerdochter een deken in thema Harry Potter! Ik vond ideetjes online maar ontwierp ook eigen inbreipatronen, en haakte de lappen aan mekaar tot een heus verhaal.

Spelen met kleur komt in letterlijk elke dag van mijn leven voor. Als het niet met breiwol is, dan wel:

• brieven in alle kleurtjes van de regenboog, en stickers erbij
• doelloos tekenen, kliederen, woorden en lijnen en kleuren samengooien
• een wandeling met foto’s van alles wat ik tegenkom
• bloemen en beestjes in de tuin, zoveel mogelijk, zo wild mogelijk, want de natuur heeft weinig begeleiding nodig
• #cloudwatching: zonsopgang, schapenwolkjes in een helderblauwe lucht, zonsondergang
• kleurprenten als alles teveel pijn doet, zelfs breien of haken of schrijven of wandelen of buiten zijn

Ik ben iemand van ‘alles of niets’; ik kan de grootste doemdenker zijn, en willen stoppen met leven, en een halve dag later plannen maken voor een kleurrijk project voor iemand die ik graag zie. De ene dag wil ik niks meer, de volgende dag wil ik alles proberen en ook nog eens chaotisch door mekaar alles tegelijkertijd. Ik kan verdwijnen in een zwart gat maar daar ontdekken dat ik een doos kleurpotloden bij me heb en de boel beginnen kleuren in rood en groen en blauw! Na een dag gevuld met pijn en angst is de nacht pikzwart, maar elke ochtend ga ik toch weer koppig op zoek naar wat kleur… Gelukkig bestaan ze allebei, want zonder de duisternis zou ik de kleurrijke wereld rond me misschien veel minder opmerken. Toch?