Brief aan mezelf!

Als mantelzorger krijg ik zo vaak het goedbedoeld advies, neem tussen het zorgen door tijd voor jezelf. Geen makkelijke opdracht wanneer zorgen voor als een rode draad door je leven loopt.

Een jaar geleden schreef ik me in als kandidaat schrijver voor de blog Samana Creativitijd. Een eerste samenkomst maakte me verward. Hoe je moet schrijven voor een blog was me helemaal niet duidelijkheid na de workshop. De onzekerheid deed me twijfelen om door te gaan. Maar eenmaal een opdracht aanvaard, geef ik niet zomaar op.

Wat eerst zo moeilijk leek, doet me nu beseffen hoe dankbaar ik Mirella en Virginie ben. Ze gaven me niet enkel de kans om mee te werken aan de blog creativitijd, ik nam tijd voor mezelf om te werken aan de door mij gekozen thema’s.

Schrijven is mijn zorgen delen met mijn papier en zo op zoek ga naar de weg om mijn verdriet een plaats te geven. Het helpt me om positief te kijken naar de nieuwe dag. Te beseffen dat het leven de moeite waard is zolang je blijft genieten van zoveel kleine dingen. Na het neerschrijven van mijn gevoel bij weer een tegenslag lukt het om elke nieuwe dag weer hoopvol te starten zelfs met alle ongemakken.
Lezen en schrijven is ‘spelen’ met woorden om even te vergeten en nieuwe kracht te vinden.

Sinds midden maart zijn het schrijven van ochtendpagina’s mijn dagelijkse verslaving. De ideale kladjes om ooit herschreven te worden tot columns.

Nu de opdrachten voor de blog, samen met jaar ten einde loopt, weet ik dat ik de schrijfopdrachten zal missen. De kans groot is dat de tijd voor mezelf hiermee wegvalt.

Daarom deze brief aan mezelf om ook in het nieuwe jaar tijd te maken om zo nu en dan een kladje te herwerken.
Als bij het lezen van deze brief iemand zich geroepen voelt me nu en dan een schrijfopdracht te geven, laat maar horen!

Gezellige feestdagen Mirella en Virginie. Proficiat met dit mooi project en nogmaals duizendmaal dank.

Carine