Als de wind

Die wind zit in mijn naam. Anne-Mie, klinkt in het Grieks als het woord voor ‘wind’ en dat in het meervoud. Als Frank Deboosere het heeft over de wind die draait naar een andere richting, blijft dat in het enkelvoud. In het Grieks gebruiken ze dan het meervoud. Misschien is er daar veel meer wind? In elk geval hebben ze daar wel verschillende namen voor verschillende soorten wind.

Ziekte

Momenteel heb ik het statuut van chronisch zieke. Dat komt omdat ik een melanoompatiënt ben die al vier jaar in behandeling is hiervoor. Ik krijg immuuntherapie en dat is het lang niet zo erg als chemo (als ik zo rondkijk op de oncologie-afdeling). Symptomen komen en gaan, slaan me neer en laten me weer vrij. Het onvoorspelbare aan dat alles maakte dat ik gestopt ben met de praktijk waar ik werkte. Sindsdien waai ik, als wind, van hier naar daar, waar ik energie genoeg heb en deed ik allerlei vrijwilligerswerk. Sinds vorig jaar schrijf ik mee aan het blaadje voor Melanoompunt, de vereniging voor lotgenoten melanoompatiënten.

Logopedist

Hiervoor werkte ik als zelfstandig logopedist in een kleine groepspraktijk. Daar werkte ik veel met kinderen en dat was echt mijn ding. Kinderen individueel begeleiden. Ik kon echt elk kind zijn/haar tempo volgen, stap voor stap aanbieden wat het nodig had en waar het scheef liep weer bijsturen. Of, als ik het echt niet kon helpen, andere mensen zoeken waar het kind beter mee gebaat was. Bijvoorbeeld een kinderpsycholoog inschakelen als ik een dieperliggend probleem vermoedde. Ook al was alles errond geen pad op rozen – administratie!, immens veel voorbereidingen, naschoolse uren – op woensdagnamiddagen soms van 12u tot 21u, enkele keren op zaterdag – zo’n kind een stapje vooruit helpen en zelfzeker zien worden, was het allemaal waard. Tot het te druk werd in vergelijking met mijn energie…

Griekenland

Ontdekking
De wind brengt me van logopedie naar Griekenland. Alsof ik er geboren was of in een vorig leven leefde, liep ik er rond vanaf de eerste keer dat ik er voet aan de grond zette. Sindsdien ben ik er talloze keren geweest, de eerste jaren als echte, een beetje geforceerde toerist. Later vooral als nieuwgierige reiziger, waar kon weg van de massa tot ik er zowat kind aan huis werd. Griekenland vergeet ik nooit. Door omstandigheden ben ik nu al zeven jaar niet meer daar geraakt. Maar het gemis blijft even groot. Zoals waarschijnlijk die keer dat mensen die een reis geboekt hadden in het eerste coronajaar. Er is een gezegde voor Griekofielen:

‘Ik ben niet in Griekenland geboren, Griekenland is in mij geboren’

Verder in het Grieks
Het maakt echt een heel groot deel uit van mijn leven. Ik ken meer van de Griekse muziek dan van de liedjes die in de top 30 komen bijvoorbeeld. Ik spreek hun taal – al ben ik alweer veel vergeten – en versta op die manier veel van hun liederen. Die gaan vaak over wat de Grieken in hun geschiedenis hebben meegemaakt. Als je alleen al de muziek van Mikis Theodorakis erop naleest.

Sabbat in de sabbat

Het lijkt misschien of ik in sabbat ben, omdat ik niet zoveel meer doe, maar dat heb ik mezelf cadeau gedaan, vorig jaar september. Aangetrokken en afgestoten door allerlei wat me boeide, liep ik een beetje over. Fysieke en mentale rust schept meer helderheid. En al is er nog grote aantrekkingskracht van allerlei dingen (vrijwilligerswerk, allerlei cursussen, beweging, … ), ik neem nog (on)rustig de tijd om me te focussen op dat waar ik echt mijn tanden in wil zetten. Daar zal zeker mijn liefde voor taal bij zijn, voor mooie klanken en ritmes en voor bijleren, over alles of weinig waarin ik die tanden uiteindelijk zet, van jong en oud en iedereen ertussen en vooral van de verbinding met mensen die dezelfde passie voelen.

Schrijven

Toen
Moet het nog gezegd? Ik ben dol op schrijven en tegelijkertijd lijd ik aan uitstelgedrag. Ik schrijf waarschijnlijk al van voor ik kon lezen of schrijven. In mijn hoofd en mijn dromen zaten zoveel avonturen en sprookjes en fantasieën dat ik er soms zelf overprikkeld van raakte. Misschien komt het door mijn trage ontwikkeling, het gevolg van een fout ingeschat ingrijpen bij de bevalling. Maar kijk, ik leef nog, heb steeds hard gestudeerd en mijn moeder heeft echt in me geloofd en me gestimuleerd in vele dingen die ik deed of wilde doen.
Ik schreef een dagboek, gedichten, alle rijmpjes voor familiefeesten. Dol op opstellen, maakte ik soms de waanzinnigste verhalen. De enige onrust was de deadline, iets waarvan ik later leerde dat het de focus heel scherp stelt.

Nu
Momenteel schrijf ik voor mezelf en wie het lezen wil een*blog. Er staan ook gedichten in. Zoals al hoger vermeld, schrijf ik mee aan het blad voor Melanoompunt en nu schrijf ik ook mee aan deze blog van CreativiTijd.
Na al wat korte cursussen gevolgd te hebben, ben ik zelfverzekerd genoeg om af en toe mee te doen aan een wedstrijd. Ik heb één keer een gedicht op eetbaar papier gewonnen, via Creatief Schrijven. Dat in tienvoud, zodat ik het kon uitdelen. En één keer werd mijn schrijfsel op Azertyfactor getipt.

Verder…

Niet tot slot, wel tot afronding van deze voorstelling deel ik een video van ware passie. Het is alvast een van de mijne. Griekenland, in het bijzonder de muziek, Kreta en de taal. Wie van poëzie houdt, kan ik de werken van Kavafis aanraden, met zijn allerbekendste gedicht ‘Ithaka’. Het is me op het lijf geschreven, hopelijk voor iedereen. De volgende vind ik ook een hele mooie: Stemmen, van K.P. Kavafis

Denkbeeldige en geliefde stemmen
Van hen die dood zijn, of van hen
Voor ons verloren als de doden

Soms spreken ze in onze dromen
Soms als men mijmert hoort de geest hen

En met hun klank keren voor één moment terug
Klanken uit de eerste poëzie van ons leven –
Als muziek, ’s nachts, in de verte verstervend

In de loop van dit blogjaar komt er wel wat meer naar boven. Met in mijn achterhoofd, stof voor een autobiografie, al dan niet fictief ??

Filmpje: Voor wie het geduld heeft om het uit te kijken, zonder de woorden te verstaan, kijk naar de passie die eruit straalt, ervan af spat!
Het heeft mijn gehoor opengesteld, mijn ogen waren overwerkt, en later, bij de ontmoeting, zomaar pardoes, mijn gevoel geprikkeld in een warme knuffel.

_{De foto’s zijn eigen foto’s, door mij of een vriendin genomen. Het filmpje is ook van mij (amateuristisch, dat wel).}