Alleen of samen

ME-TIME <–>WE-TIME

Ik, jij, hij of zij, …….Iedereen heeft iemand nodig.

 De meeste kennen dit liedje van Clouseau wel.  Ben je één van de mensen die al naar één van hun concerten is geweest?  Of je hebt zo iets van ‘bwa nee deze groep ligt me echt niet’?  Ieder zijn muziek.

Ik  ben wel fan!  Niet de grootste fan die ze hebben, hoor. ‘ In een ver verleden’ een jaarlijkse uitstap met vrienden naar Clouseau in Antwerpen. ‘Vonken en vuur’ elk jaar weer in het sportpaleis. Clouseau nam een pauze. De vriendschap verdween. Het leven gaat door en je begint weer van voor.

Momenten.

Hierdoor kwam er een ommekeer in mijn  leven. Waar ik voorheen de leuke momenten samen deed, werd het zoeken naar de leuke momenten alleen doen. Ik heb de zoektocht genoemd ‘op zoek naar mijn eigen’. Ook wel ‘mijn- tijd’ genoemd. Tijd om tot je eigen te komen in het drukke bestaan van vandaag.

Als alleenstaande mama was het soms een geregel om ‘mijn- tijd’ te kunnen hebben. Ondertussen is er tijd vrijgekomen. Die ‘mijn-tijd’ kan ik opvullen met leuke momenten. Zoals een uurtje de badkamer bezetten, cd van Celine Dion op, smeersels op  gezicht, handen en voeten. Daarna zijn de  batterijtjes weer opgeladen.

Toch loop ik ook mijn eigen ooit voorbij. Ben ik daar  dan niet zelf schuldig aan?  Buiten kinderen en huishouden doen, wil ik nog zoveel andere dingen doen. Meditatie momenten, culturele momenten, vriendinnen momenten, workshop momenten bij SAMANA.

De mensen die je telkens ontmoet op zo een moment zorgen ervoor dat het niet alleen is wel samen. Uiteindelijk ‘mijn-tijd’ wordt dan ook wel een beetje  ‘wij-tijd’.

Veel tijd gestopt en rond gereden voor en met  Amber tijdens haar fotografie opleiding. Voor de juiste foto. Dus toen zij besliste om in Gent te gaan studeren kwam er meer tijd voor mij dacht ik.  Even een kleine misrekening van mijne kant uit. Ik rij tijdens het schooljaar regelmatig naar Gent. Voor morele ondersteuning, een hapje eten en samen shoppen. Mijn- tijd voelt dan als wij- tijd aan.

Sybrun heeft een kans gekregen die we niet voorbij konden laten gaan. Nu ben ik 2x per week aan het rijden om hem naar de loop training te brengen. Ik heb nieuwe mensen leren kennen. Uit mijn comfort zone moeten stappen. Nu we een jaartje verder zijn, ga ik samen met  mama’s van lopers wandelen. Dat is een momentje van ‘mijn-time’ gemengd met ‘wij-time’.

Alleen of samen.

Het is elke keer weer afwachten als ik alleen ergens naar toe ga. Gaan er mensen tegen mij praten? Ga ik wel in de groep passen? Als ik dan naar huis rijd, ben ik blij dat ik geweest ben. Zoveel mensen die ook alleen zijn gekomen. Er is altijd wel iemand die een praatje met me maakt. Uiteindelijk wordt het alleen zijn een samen zijn.

Samen- zijn- groetjes,

Viviane